Hatırla Barbara
Brest’e yağmur yağıyordu durmadan
Gülümseyerek yürüyordun
Yağmur altında
Neşeli hayran sırsıklam
Hatırla Barbara
Aralıksız yağıyordu Brest’e
Siam sokağında karşılaştım seninle
Sen gülümsüyordun
Ben de
Hatırla Barbara
Beni tanımıyordun
Seni tanımıyordum
Hatırla Barbara
Hatırla o günü
Unutma
Saçak altına sığınmış bir adam
Adınla çağırdı seni
Barbara
Ona koştun yağmur altında
Sırılsıklam hayran neşeli
Atıldın kollarına
Sakın kızma sen dediğime
Sen derim bütün sevdiklerime
Bütün sevişenlere
Bir kez görsem bile onları
Tanımasam bile
Hatırla Barbara
Unutma
Bu mutlu sessiz yağmuru
Gönenmiş şehir üstündeki
Cephanelik deniz üstündeki
Gülen yüzündeki
Quessant gemisi üstündeki
Ah Barbara
Savaş ne sınattır
Sen ne oldun şimdi
Ateş çelik kan
Bu demir yağmuru altında
Öldü mü yaşıyor mu yitti mi
Sevdalıca
Seni kollarında sıkan
Ah Barbara
Yağmur yağıyor Brest’e durmadan
Vaktiyle yağdığı gibi
Ama yağış o yağış değil
Bu korkunç matem yağmurudur
Bu çelik ateş kan fırtınasından
Başka değil
Sadece bulutlardan
Köpekler gibi uluyan
Çürüyecekler uzakta
Sicim gibi yağan yağmurda Brest’e
Uzakta çok uzakta Brest’ten
Ki onun yeller eser yerinde
Jacques Prévert’den çeviren Oğuz Tansel
Prévert, Jacques (1951) Paroles, Gözden geçirilmiş ve genişletilmiş baskı, Collection Le Point du Jour, nrf, Librairie Gallimard, Paris.